Św. Szymon Słupnik (Starszy) (ok. 390-459) – święty Kościoła pierwszych wieków, znany przede wszystkim ze swej ascezy. W ikonografii św. Szymon Słupnik bywa przedstawiany zwykle na słupie, jego atrybutem jest bicz. Kościół Katolicki wspomina tego świętego dnia 5 stycznia. W Kościele Koptyjskim jego dzień obchodzi się 29 dnia miesiąca Paszons (początek czerwca).
Szymon Słupnik (Symeon Słupnik Starszy) urodził się pod koniec IV wieku w dużej rodzinie pasterskiej rodzinie w miejscowości Sis (dzisiejsze Islahije, Turcja) w pobliżu Antiochii Syryjskiej. Od roku 395 Syria była włączona do imperium Bizantyjskiego, co sprzyjało rozwojowi chrześcijaństwa. Dzięki wpływowi matki, Marty, Szymon juz w wieku 13 lat zapałał gorliwością dla Chrystusa. Już przed ukończeniem 16 roku życia Szymon rozpoczął życie monastyczne, przystępując do eremitów w Teleda. Po krótkim czasie odszedł stamtąd pragnąc zostać pustelnikiem. W pustelni spędził ok. trzech lat, poszcząc i modląc się. M.in. w czasie całego Wielkiego Postu nic nie jadł i nie pił, nie przerywając postu nawet na niedziele.
Szymon był znany ze skrajnej ascezy: krępował ciało sznurem z łyka palmowego, gęsto przetykanym cierniami, kazał zamknąć się w kamiennej cysternie na wodę, mieszkał w tak ciasnej pieczarze, że nie mógł w niej rozprostować nóg, przykuł się do głazu kilkumetrowym łańcuchem.
Jego mądrość, dobroć i prostota przyciągały do jego eremu tłumy. Przebywając w ciasnej pieczarze, Szymon nie mógł obcować z licznymi pielgrzymami, proszącymi go o radę lub wstawiennictwo. Dlatego musiał on zmienić swój styl życia.
W pobliżu Antiochii Syryjskiej Szymon zbudował kamienny słup (początkowo wysokości ok. 3 m, który następnie podwyższano aż do ostatecznej jego wysokości około 18 m), na którym umieścił platformę o powierzchni około 4 m kw. Żywił się tym, co przynosiła mu okoliczna ludność. Przed deszczem i upalnym słońcem chronił go jedynie płaszcz z kapturem. Przebywał na niej 37 lat, oddając się postom i modlitwie, a popołudnia przeznaczając na rozmowy z coraz liczniejszymi pielgrzymami. Za pomocą drabiny wchodzili oni na szczyt kolumny, gdzie siedział Szymon, co pozwalało mu również prowadzić obszerną korespondencję z tymi, kto nie mógł go odwiedzić. Podobno prowadził korespondencję ze św. Genowefą Paryską. Szanowali Szymona Słupnika i słuchali jego kazań nawet cesarz Teodozjusz i jego żona Eudokia. Część jego listów przetrwała do naszych czasów. Charakteryzuje je wyważenie, zdrowy rozsądek i umiarkowanie, których nie spodziewalibyśmy się od człowieka, prowadzącego taki tryb życia.

Ruiny bazyliki św. Szymona Słupnika (arab. Qala’at Samaan) leżące niedaleko Aleppo w Syrii

Szymon Słupnik zmarł 2 września 459 roku. Jego ciało uroczyście przeniesione zostało do Konstantynopola. Relikwie czaszki św. Szymona Słupnika znajdują się od 1204 r. w klasztorze kamedułów w Arezzo. Na miejscu, gdzie stał słup, wybudowano świątynię (474-491), do której wędrowali pątnicy aż do XVII wieku. Później została ona zburzona przez Arabów. Dziś stoi tam ołtarz, wybudowany w 1936.
Szymon Słupnik, choć współczesnym ludziom może wydać się szaleńcem, a jego sposób życia skrajnym dziwactwem, znalazł licznych naśladowców. Wokół kolumny osiedliło się wielu pielgrzymów. Daniel z Samosaty (zm. 502), idąc za jego przykładem, spędził na marmurowym filarze 42 lata, inni przenosili się z jednego słupa na drugi, ciągle w poszukiwaniu spokoju i odpowiedniej atmosfery. Przez ponad stulecie w całym imperium Bizantyjskim można było spotkać tu i ówdzie słupy z mieszkającymi na nich pustelnikami….

źródło: wikipedia w języku polskim oraz wikipedia w języku angielskim

Czytaj również: Klasztor pw. św. Szymona Słupnika w Aleppo (Syria)