Pod koniec listopada 2015 r. Pan Bóg sprawił, że znalazłem się w Konstatntynopolu, obecnie zajętym przez tureckich imigrantów muzułmańskich, którzy przerobili katedrę Hagia Sofia w meczet i pokazują ją chrześcijanom za pieniądze. A miasto cesarza Konstantyna dla niepoznaki nazywane jest Istambułem.
We wnętrzu katedry nad prezbiterium wiszą imiona Allaha i Mahometa, a na zewnątrz ustawiono minarety
W morzu wrażeń jednak zdominowało spotkanie z Asyryjczykami mieszkającymi w Istambule. Po Mszy św. odprawionej w języku aramejskim (języku Jezusa i Apostołów) według najstarszego rytu św. Jakuba, miałem okazję rozmawiać z metropolitą Mor Filiksinos Yusuf Cetin oraz przedstawicielami parafii i fundacji przy kościele. Zapewniłem braci, że modlimy się za nich, i zapytałem hierarchę, czy nie potrzebują pomocy i wsparcia ze strony polskich chrześcijan. W odpowiedzi usłyszałem:
Mamy tutaj dobre warunki życia i cieszymy się pewną swobodą wyznawania wiary i nawet apostołowania, bo przecież jako Kościół głosimy Chrystusa od 34 r., kiedy została założona nasza wspólnota w Antiochii (Dz 11,20-26). Jednak mamy poważny problem, ponieważ u nas szukają schronienia dziesiątki tysięcy wyznawców Chrystusa wygnanych z Syrii. Nasza mała wspólnota nie jest w stanie zapewnić im żywności, ubrań, pracy itp. Nie chcemy jednak, by uciekali dalej na Zachód, gdzie będzie im łatwiej materialnie, ale jest zagrożona ich wiara i tożsamość – a nasza ziemia, gdzie od wieków żyjemy, zostanie bezpowrotnie przejęta przez muzułmanów. Dlatego każda pomoc dla nich jest na wagę złota, by mogli pozostać tutaj, w swoim regionie.
Prezes fundacji Sait Susin podał mi numery kont oraz adres, na który można wysyłać też różne rzeczy dla uchodźców, którym wspólnota parafialna usiłuje pomagać. Jeśli chcesz realnie wesprzeć potrzebujących współbraci w Chrystusie, to oprócz modlitwy możesz przekazać im jakieś pieniądze lub rzeczy. Potrzeby są ogromne, i każdy grosz się liczy, jak napisano: „Nie o to bowiem idzie, żeby innym sprawiać ulgę, a sobie utrapienie, lecz żeby była równość. Teraz więc niech wasz dostatek przyjdzie z pomocą ich potrzebom, aby ich bogactwo było wam pomocą w waszych niedostatkach” (2Kor 8,13-14).
