Oficjalnie szacuje się, że w Krasnodarskim Kraju (regionie Rosji położonym na wschód od morza Czarnego, nazywany też Kubań) mieszka ponad 3 tys. Asyryjczyków. W całej Rosji natomiast jest ich ok. 15 tysięcy.

Po wojnie Rosji z Persją w latach 1826-1828 rosyjscy generałowie Jermołow (Ермолов) i Paskiewicz (Паскевич) prosili cara o pozwolenie na udzielenie azylu 100 rodzinom Asyryjczyków, którzy wspierali wojska rosyjskie. Rodziny te osiedliły się w okolicach Erewania w Armenii (wówczas w składzie imperium Rosyjskiego). Po wojnie rosyjsko-tureckiej (1877 — 1878) nowa fala Asyryjczyków szukała schronienia w Rosji, obawiając się prześladowań muzułmańskich.

Na Kubaniu pierwsi uchodźcy asyryjscy osiedlili się na początku XX wieku. Było to kilka rodzin z miejscowości Spurgan położonej w irańskim regionie Urmia. Osiedlili się w mieście Armawir i zajmowali się drobnym handlem. W 1924 r. założyli osadę w odległości ok. 30 km od Armawiru nazywając ją Urmią na pamiątkę o regionie swojego pochodzenia. Obecnie rosyjska Urmia składa się z ponad dwustu rodzin (ok. 650 osób), z tego ponad połowę stanowią Asyryjczycy. Do dnia dzisiejszego funkcjonuje tutaj szkoła asyryjska, gdzie dzieci uczą się m.in. języka ojczystego. W roku 1994 rozpoczęto budowę kościoła pw. św. Efrema Syryjczyka. Również w Krasnodarze, stolicy regionu, jest świątynia należąca do Asyryjskiego Kościoła Wschodu.

Historia rosyjskiej Urmii została opisana przez profesora Giwargizowa (zob. ИСТОРИЯ СЕЛА УРМИЯ). Profesor przyczynił się do tego, że niewielka wioska przekształciła się w centrum kultury rosyjskich Asyryjczyków, którzy przyjeżdżają tutaj co roku 1 maja, by obchodzić tradycyjne święto Chubba.

na podstawie materiałów ze strony http://kubanetnos.ru