Obrzędy święcenia prezbiteriatu w Kościołach tradycji asyryjskiej

W czasopiśmie „Roczniki Teologiczne” (Tom LXV, zeszyt 8 – 2018, s. 125-140) opublikowany został artykuł autorstwa ks. M. Potocznego pt. ŚWIĘCENIA PREZBITERATU W KOŚCIOŁACH SYRYJSKICH – HISTORIA I STRUKTURA OBRZĘDU.

Liturgie Kościołów tradycji syryjskich są mało znane na Zachodzie, szczególnie w Polsce. Niemniej jednak, ukazują one oryginalne bogactwo celebracyjne i teologiczne, którego poznanie może przyczynić się do lepszego zrozumienia szeroko pojętej katolickości liturgii. Niniejsze studium stanowi próbę refleksji historyczno-liturgicznej dotyczącej sakramentu (ܪܐܙܐ, rāzā „misterium”) kapłaństwa w stopniu prezbitera w Kościołach syryjskich. Ma ono na celu ukazanie charakterystycznego dla Kościołów zachodniosyryjskich i syroorientalnych rozumienia sakramentu oraz związanej z nim tkanki celebratywnej.

Jeden z najstarszych zachowanych rękopisów syroorientalnych (1496) zawiera obrzędy święceń lektora, subdiakona, diakona i prezbitera, w późniejszych zaś znajdujemy również obrzędy święceń biskupa, metropolity, patriarchy, archidiakona, shahare, korepiskopa i diakonisy. Natomiast w liturgicznych księgach zachodniosyryjskich odnajdujemy obrzędy święceń kantora, lektora, subdiakona, diakona, prezbitera i biskupa oraz obrzędy ustanowienia archidiakona, korepiskopa, opata lub ksieni.

W intuicji Syryjczyków sakrament święceń jest obok Eucharystii największym darem, jaki Jezus Chrystus pozostawił swojemu Kościołowi. Bez tego misterium dostęp do wszystkich innych sakramentów pozostawałby zamknięty. I chociaż istota święceń jest wspólna całemu chrześcijaństwu, to w omawianych tradycjach odnajdujemy ich szczególną interpretację.

Pełny tekst artykułu: https://doi.org/10.18290/rt.2018.65.8-9

Plik PDF: POTOCZNY_RT2018