Ruiny starożytnego klasztoru w Zjednoczonych Emiratach Arabskich

Na Półwyspie Arabskim już w V w. tętniła życiem wspólnota chrześcijańska, najprawdopodobniej założona przez Asyryjczyków przybywających z Mezopotamii w 224 r., przy czym na terenach dzisiejszych państw Katar i Bahrajn funkcjonowały duże wspólnoty chrześcijan, posługujących się językiem syriackim. Ostatnio odkryto ruiny klasztoru na wyspie As-Sinniyah w Umm al-Quwain w Zjednoczonych Emiratach Arabskich mniej więcej w połowie drogi między Dubajem a Ras al-Chajma (zob. pinezkę na mapie powyżej). Datowanie radiowęglowe i ocena ceramiki wskazują, że chrześcijańska społeczność była w tym regionie liczna i aktywna od końca VI do połowy VIII wieku.

Jak podaje strona The National News UAE, jest to już szósty starożytny klasztor odkryty na wybrzeżach Zatoki Arabsko-Perskiej. Pierwszy z nich odkryto na początku lat 90. XX wieku na wyspie Sir Bani Yas widocznej na mapie poniżej. Ruiny klasztoru znajdują się na odległym i niezamieszkanym terenie. Jednak ponad tysiąc lat temu na wyspie żyła ludność chrześcijańska.

Wyspa As-Sinniyah w kształcie kilku palców znajduje się między półwyspem Umm Al Quwain a wybrzeżem Zatoki i chroni otoczoną namorzynami lagunę Khor Al Beida. Wszędzie wokół brzegów widać ślady ludzkiej działalności, która trwała tysiące lat.

Klasztor obejmował zespół budynków: kościół, refektarz, cele dla mnichów, magazyny, cysternę na wodę pitną, odkryto także piec do wypieku chleba komunijnego, chrzcielnicę, misę do ​​mieszania wina. Obok znajduje się dom opata lub „pałac biskupi”. Msze odprawiano w jednonawowym kościele. Znajdująca się w pobliżu ołtarza duża kolista cysterna mogła służyć do chrztów. Ślady na jej ścianach wskazują, że trzymano w niej słoną wodę.

Datowanie radiowęglowe i ocena ceramiki wskazują, że chrześcijańska społeczność była w tym regionie liczna i aktywna od końca VI do połowy VIII wieku. To ważne przypomnienie zaginionego rozdziału historii regionu. Odkrycie dostarcza więcej informacji o chrześcijańskiej populacji, która rozwijała się w Arabii Wschodniej.

Odkrycia dokonano w ramach współpracy między Departamentem Turystyki i Archeologii Umm al-Quwain, Instytutem Badań nad Światem Starożytnym na Uniwersytecie Nowojorskim i włoską misją archeologiczną w Umm al-Kajwajn. Projekt Sinniyah jest wspierany przez Ministerstwo Kultury i Młodzieży ZEA.

Klasztor został zbudowany z miejscowej skały plażowej, a ściany i podłogi pokryto rodzajem tynku wapiennego.

„Znaleźliśmy również szklane kielichy” – powiedział w wywiadzie prof. Power. „Z tych kielichów raczej nie można było pić; były przeznaczone do sprawowania Eucharystii”. Mnisi z tego regionu słynęli z praktyk ascetycznych i można ich porównać do społeczności monastycznej, która funkcjonowała na zachodnim wybrzeżu Szkocji od VI wieku.

Klasztor jest uważany za arabski budynek chrześcijański, część lokalnej historii.

Na przyszły rok (2023) planowane są dalsze wykopaliska w obrębie klasztoru.

Asyryjski kościół z IV w. odkryty w Arabii Saudyjskiej

Najstarszy kościół na Wschodzie

Chwalebna karta z historii chrześcijaństwa asyryjskiego: najstarszy kościół w Azji Środkowej