Święty Mar Szymun był patriarchą Asyryjskiego Kościoła Wschodu w czasach, kiedy Bet Nahrain (Mezopotamia) znajdowała się pod władzą perskiej dynastii Sasanidów. Jego rodzice zajmowali się farbowaniem tkanin, stąd przydomek Bar Sabbae, który oznacza właśnie „syn farbiarzy”. Był głęboko wierzącym i oddanym sługą Kościoła, dlatego w roku 328 został ordynowany na biskupa ówczesnej stolicy Iranu Seleucji Ktezyfontu.

Mezopotamia

W tych czasach rządził w Iranie szach Szapur II (został królem w 309 r.), znany jako najbardziej okrutny i bezwzględny prześladowca chrześcijan. Przeciwstawiając swoją potęgę Rzymowi, Szapur II stawiał na jedność narodów swojego imperium opartą o narodową perską religię – zoroastrianizm, którą narzucał wszystkim obywatelom kraju.
Po śmierci cesarza Konstantyna Wielkiego w 337 roku, Szapur II zaatakował Rzym starając się odzyskać utracone jeszcze w 311 roku regiony, wśród których był Nisibin. Jednak ataki nie przyniosły zwycięstwa, a działania wojenne pochłaniały coraz więcej ofiar w ludziach i zasobów materialnych. Sfrustrowany król wyżywał się na chrześcijanach, których oskarżał o brak lojalności wobec Iranu oraz kolaborację z wrogiem. Pragnąc obciążyć chrześcijan kosztami prowadzonej przez siebie wojny, król kazał im płacić podwójne podatki. Właśnie biskup Mar Szymun bar Sabbae został wyznaczony na odpowiedzialnego za zbieranie tych podatków.
Oczywiście, społeczność chrześcijańska nie była w stanie zebrać ogromnych sum, wymaganych przez króla. Również władze Kościoła odmówiły współpracy z królem, i wtedy Szapur II rozkazał mordować chrześcijan we wszystkich rejonach Imperium Perskiego. Rozpoczęły się straszliwe masakry, które trwały aż do śmierci Szapura II w 379 roku. Kościół Wschodu nazywa ten okres agona arbainaja, co oznacza „czterdzieści lat walki o wiarę”.
W 341 roku masakry osiągnęły apogeum. Setki chrześcijan poniosły śmierć męczeńską w stolicy Ktezyfoncie. Zamordowano 97 samych tylko księży i diakonów, a wraz z nimi setki mnichów i świeckich wiernych. Nie oszczędzono nawet Gusztazada, który wychowywał samego króla. Również najbliżsi współpracownicy Mar Szymuna, biskupi Hadjaw, Sabina i Juhanna, którzy pełnili swój urząd w diecezjach Bat-Lapat oraz Karch Mejszan, zostali zgładzeni.
Pojmano również Patriarchę Mar Szymuna bar Sabbae. Szapur II dwukrotnie złożył mu propozycję odrzucić Chrystusa i złożyć pokłon Słońcu i Ogniowi według obrzędu zoroasrianizmu. Jednak Patriarcha z pogardą odrzucił tę możliwość. Jego ostatnie słowa są zachowane przez historyków: „Nie zdradzę ludu, który powierzył mi Pan, by dla pieniędzy odciągać go od Prawdy. Wolę umrzeć dla Pana i złożyć moją głowę pod miecz za moje owce”.

Mar Szymun poniósł śmierć męczeńską w 344 roku.

źródło: AssyrianChurch.ru