Urodzony w miejscowości Tella pod koniec piątego lub na początku szóstego wieku, zmarł w 578 roku. Jego ojcem był Teofil bar Manu, proboszcz Telli, zatem jego imię powinno brzmieć: Jakub bar Teofil. Przydomek Burdeana, zniekształcony w Baradeusz, wywodzi się z nazwy szorstkiego ubrania bardatan, które on zazwyczaj nosił. Po zdobyciu dobrego wykształcenia Jakub został mnichem w klasztorze Pesilta, a jego mistrzem był Sewerus, patriarcha monofizytów. W pierwszej połowie VI w. doktrynie monofizytów sprzeciwił się cesarz Justynian, co wywołało falę prześladowań, zwłaszcza po śmierci Sewerusa w 538 roku. Prawdopodobnie dzięki wpływom cesarzowej Teodory Jakub został w 534 roku biskupem Edessy, po czym poświęcił całą swą energię na odbudowę swojego Kościoła. Udało mu się tchnąć nowe życie w znikającą wspólnotę Kościoła; pomimo wielkich trudności wyznaczał tu i ówdzie nowych księży i diakonów. Uważa się, że ustanowił on dwóch patriarchów, 27 biskupów oraz 100 tys. księży i diakonów. Istnieje dokument adresowany do niego, podpisany przez 137 księży z Arabii, który potwierdza, że był on niekwestionowanym przywódcą w kręgach monofizytów. Właśnie z tego powodu monofizyci zostali nazwani jakobitami. Jakub Baradeusz zostawił bardzo mało pisanych dokumentów: teksty liturgiczne i kilka listów.
Informacje o życiu Jakuba Baradeusza zostały zebrane w dwóch dokumentach autorstwa Jana Efeskiego, którego Jakub ustanowił biskupem Efezu.
źródło: