Asyryjczycy w Austrii

Wychodźstwo asyryjskie w Austrii datuje się od początku lat 70. i liczy obecnie kilka tysięcy osób. Zdecydowana większość pochodzi z Tur Abdinu (Turcja). Głównym skupiskiem Asyryjczyków w Austrii jest Wiedeń, gdzie od roku 1976 mają oni własny kościół pod wezwaniem św. Efrema. Proboszcz gminy, Emanuel Aidin, zbierał środki na jego budowę oraz na szkołę asyryjską m.in. w Szwecji. Od 1982 roku działa w Wiedniu Asyryjski Klub Kulturalno-Sportowy „Mezopotamia”, któremu podlega drużyna piłkarska oraz grupa teatralna.

O problemach uciekających z Turcji Asyryjczyków, poszukujących pracy i schronienia w Austrii, napisał w swej książce „Kurz i dym” (1983) asyryjski pisarz Naum Melo. Ich sytuacja w krajach europejskich była tematem rozprawy doktorskiej innego Asyryjczyka, mieszkającego w Austrii, Jusefa Guney’a. O warunkach ich bytowania w Wiedniu pisał dziennikarz Austriacki, Peter Mallat (1984). Przez cztery lata (1976-979) wychodziło w Wiedniu asyryjskie czasopismo „Nuro” („Światło”). W Austrii mieszka piszący po arabsku poeta asyryjski Baszkir Nawara.

Należy podkreślić, że stosunki pomiędzy antiocheńskim Kościołem Syriacko-Prawosławnym a Kościołem Katolickim Austrii są bardzo dobre. Patriarcha Damaszku był kilkakrotnie podejmowany przez najwyższe władze państwowe Austrii. Również kardynał austriacki, jako jeden z nielicznych chrześcijańskich duchownych Europy, złożył wizytę Patriarsze Damaszku (w marcu 1978 roku).

Strona wiedeńskiej parafii św. Efrema

26 marca 2002 roku w Wiedniu odbyło się spotkanie  „Sakramenty w Tradycji Syriackiej”, zorganizowane przez austriacką fundację Pro-Orient. Wzięło w niej udział 11 Kościołów, zachowujących tradycje asyryjskie, z 12 krajów świata. Byli przedstawiciele następujących Kościołów: Asyryjski Kościół Wschodu (Assyrian Church of the East), Starożytny Kościół Wschodu (the Ancient Church of the East), Kościół Chaldejski (the Chaldean Church), Kościół Syro-Malabarski (the Syro-Malabar Church), Syryjski Prawosławny Kościół Antiochii (the Syrian Orthodox Church of Antioch), Prawosławny Kościół Malankarski (the Malankara Orthodox Church), Kościół Maronicki (the Maronite Church), Katolicki Kościół Syryjski (the Syrian Catholic Church), Malankarski Kościół Katolicki (the Malankara Catholic Church). Zaproszono również papieskiego obserwatora do spraw Jedności Chrześcijańskiej, a także naukowców, obeznanych w temacie. Każdy dzień obrad zaczynał się od wspólnej modlitwy według jednego z głównych rytów tradycji syriackiej. Rozważania skupiały się na zagadnieniach, traktowanych w różny sposób w różnych tradycjach, a przede wszystkim na problemach małżeństwa, namaszczenia chorych, Eucharystii i znaku krzyża.

Spotkania organizowane przez austriacką fundację Pro-Orient są jedynym motorem, mobilizującym przedstawicieli Kościołów wywodzących się z tradycji asyryjskiej do dialogu i wzajemnego zaufania. Pierwsze takie spotkanie miało miejsce w 1994 roku, prawie po 1,5 tys. lat separacji i nieufności. Dzięki nim świadectwo tych Kościołów, trwających w wierze Przodków w krajach Bliskiego Wschodu i w Indiach, gdzie obecnie wzmaga się fundamentalizm islamski, staje się dostępne również dla chrześcijan Zachodu, w krajach, gdzie Asyryjczycy mieszkają na wygnaniu.

W kwietniu 2015 r. Austria oficjalnie uznała Holokaust Asyryjczyków w Turcji