Na świecie dzisiaj żyje ok. 3-4 mln Asyryjczyków, z których ok. 1/3 jest rozproszonych po świecie (USA, Europa, Australia), natomiast większość pozostałych do niedawna zamieszkiwała Syrię i Irak. W wyniku obecnie trwających wojen i barbarzyńskich poczynań Państwa Islamskiego grozi im fizyczna eksterminacja, podobnie jak to miało miejsce w latach 1915-1920 w Turcji.
Szacuje się, że w VII w., w czasie najazdu arabskiego (muzułmańskiego) na kraje zamieszkania Asyryjczyków, ich liczba wynosiła ok. 20 mln. Gdyby nie systematyczne masakry, dzisiaj ten naród byłby jednym z najliczniejszych na świecie. Jednak muzułmańscy władcy systematycznie zwalczając chrześcijaństwo (jak to ma miejsce również dzisiaj) wyniszczyli ten wspaniały naród, niegdyś obejmujący działalnością misyjną więcej ludów i krajów niż Kościół na Zachodzie.
Od czasu powstania islamu w VII w., kiedy Mahomet nakazał najpierw wymordować wszystkich chrześcijan Półwyspu Arabskiego, a następnie kontynuatorzy jego religii rozpoczęli krwawą historię islamizacji świata, Asyryjczycy przeżyli 30 masakr bezbronnej ludności cywilnej. Mordowani byli mężczyźni, kobiety i dzieci; kobiety traktowano jako łup wojenny (Koran, sura 4:24), czyli zazwyczaj najpierw gwałcono, a jeśli nie zgadzały się na przyjęcie islamu i życie w haremie, były mordowane również. Działo się tak pomimo że chrześcijanie przez cały czas trwania islamu, byli motorem nauki (nawet alfabet arabski powstał dzięki nim), kultury i edukacji we wszystkich krajach muzułmańskich, a bogactwo kalifów w ogromnej większości pochodziło z podatków chrześcijan i żydów (oraz rabunkowych najazdów na ościenne kraje chrześcijańskie).
Nie chciałbym być posądzony o szowinizm, islamofobię lub zwykłe plotkarstwo i szerzenie nieprawdziwych opinii. Dlatego poniżej przedstawiam listę zdarzeń, które miały miejsce. Rozstrzygnij sam, drogi Czytelniku, czy islam jest religią pokoju, dialogu i dobrobytu, czy krwiożerczą rasistowską ideologią śmierci.
Cz. 1. Okres od powstania islamu do najazdu Kurdów
650 r.
Wojsko muzułmańskie zmasakrowało wielu mnichów i pustelników mieszkających wzdłuż granicy z Bizancjum. Najbardziej ucierpiał klasztor zwany “Córki pięciu kościołów” w Ras Ain (dzisiejsza Syria). Więcej szczegółów w książce: Michael G. Morony, Iraq after the Moslem Conquest, 1984, s. 379, oraz: J.B. Chabot, CSCO, Scr. Syri 56, Louvain, 1937.
Lata 661-680
Umajadzki Kalif Muawiyyah zażądał od patriarchy Mar Gewargisa I dużo złota. Ponieważ patriarcha odmówił, został wtrącony do więzienia. Rozpoczęły się prześladowania chrześcijan i dewastacja kościołów.
686-701
Kalif Abd al-Malik wtrącił do więzienia patriarchę Mar Hnan-Jeszu I i ustanowił na jego miejscu „swojego człowieka”. Abd al-Malik był pierwszym kalifem, który narzucił wszystkim chrześcijanom wprowadzony przez Mahometa podatek dżizja (Koran, sura 9:29).
737
Kalif Mahdi zarządził, by zostały zburzone wszystkie kościoły zbudowane przed najazdem muzułmańskim na kraje zamieszkania Asyryjczyków. Ponad 5000 chrześcijan miasta Halab (Aleppo) otrzymało ultimatum: islam albo śmierć.
852-858
W czasach patriarchy Mar Teodozjusza kalif Mutawakkil wszczął prześladowania chrześcijan. Patriarcha został fałszywie oskarżony o szpiegostwo na rzecz Bizancjum i wtrącony do więzienia, a wszystkim chrześcijanom rozkazano nosić poniżające odznaki wyróżniające.
873
Kalif Mutawakkil zamordował wybitnego asyryjskiego lekarza i tłumacza Hunaina Bar Ishaka.
884-892
W czasach patriarchy Mar Juhanana III arabski motłoch zaatakował i splądrował klasztor Dakil Iszu.
987-1000
W czasach patriarchy Mar Mariego Arabowie Bagdadu urządzili pogromy chrześcijan. Zniszczono kościół Mart Mariam (Panny Marii) i ponownie splądrowano odbudowany klasztor Dakil Iszu.
1014
W czasach kalifa Kadira muzułmanie plądrowali domy chrześcijan i zniszczyli wiele kościołów (por. https://szlomo.org/klasztory-chrzescijan-asyryjskich-i-arabskich-na-terenie-iraku/). W tym samym czasie kalif zniszczył kościół Zmartwychwstania Pańskiego i kilka innych kościołów w Jerozolimie.
Kalif też rozesłał heroldów po całym kraju, by obwoływali, że wszyscy jego poddani mają przyjąć islam. Żydom i chrześcijanom obiecano wielką nagrodę za przejście na islam, ale jeśli pozostaną przy swojej wierze, czekała ich kara.
Wprowadzono ograniczenia dla żydów i chrześcijan, m.in. nie wolno im było nosić obrączek i pierścionków na prawej ręce ani jeździć konno (jedynie pozwolono jeździć na osłach). Za nieposłuszeństwo wobec tych rozkazów czekała ich konfiskata mienia i wypędzenie z kraju.
Wielu chrześcijan uciekło na tereny Imperium Rzymskiego, inni przyjęli islam, ale wielu zostało w swoim kraju ignorując rozkazy kalifa. Nosili złote i srebrne krzyżyki na szyi pokazując swoją wiarę. Wtedy kalif rozkazał, by każdemu chrześcijaninowi noszącemu złoty lub srebrny krzyżyk zamieniano go na drewniany o wadze 4 funty, by go nosił na szyi. Jeśli któryś na to się nie zgadzał, był zabijany.
1020-1025
W czasach patriarchy Mar Iszojaba IV Kurdowie najechali Edessę, starożytną stolicę państwa Asyryjczyków (pierwszego na świecie, które przyjęło chrześcijaństwo), wielkie centrum chrześcijańskiej edukacji i życia monastycznego. Ok. 3000 osób wzięto do niewoli.
1072-1092
W czasach patriarchy Mar Abd-Iszo II żołnierze sułtana Togrel-Bega splądrowali klasztor Kamul i zamordowali 20 mnichów.
1231
Mar Denosios Saliba II był teologiem, nauczał w miejscowości Bartela na terenie dzisiejszego Iraku aż do 80. roku życia. W czasie kurdyjskiego najazdu na Tur Abdin został zamordowany (Habib Hanona, The Church of the East in the Nineveh Plain, 1991, s. 130)
1258
Hulaku Chan zdobywając Bagdad oszczędził chrześcijan, jednak wkrótce potem Arabowie przekonali go, że Asyryjczycy mieszkający w Tikricie nie są wobec niego lojalni. Z tego powodu został zamordowany każdy dwudziesty mężczyzna, a jego dzieci wtrącone do więzienia.
1261: najazd Kurdów
Ogromna liczba Kurdów na rozkaz króla Saliha Ismaila przybyła z górskich rejonów dzisiejszej Turcji w dolinę Niniwy. Tysiące Asyryjczyków uciekło z miejscowości Bartela, Bachdida (Karakosz), Badna, Baszira i Karmlis do Arbilu. Wsie zostały zrabowane, a tysiące osób, które nie zdążyły ukryć się w Arbilu, zostało zmasakrowanych. Nie oszczędzono klasztoru żeńskiego w mieście Bachdida (Karakosz), wszystkie siostry wymordowano. (Bar Hebreus, Historia królestw, wydanie arabskie, s. 492-497)
Od tego czasu Kurdowie są stałym elementem prześladowań, dyskryminacji, morderstw i masakr Asyryjczyków. Niestety, również dzisiaj za szczytnymi sloganami „ochrony chrześcijan” przez kurdyjskie siły czy rząd autonomiczny Irackiego Kurdystanu oraz za pozorną „współpracą” stoi zdrada i chęć zdobycia pozycji kosztem Asyryjczyków.
Czytaj dalej: cz. 2: od najazdu Kurdów do Tamerlana
(cz. 3: od Tamerlana do I wojny światowej)
źródło: Genocides Against the Assyrian Nation